www.ipekk.tr.gg
   
  dR34m.doN3
Seni ne çok sevmiştim. Şimdi düşünüyorum da, ufacık bir yüreğin kaldıramayacağı kadar büyük bir aşkı, nasıl sığdırmışım
  ^^yaLnzLıq^^
 
Neden bu yalnızlığım… Neden bu yokluk hali üzerime çöken… Güneşli bir günde üzerime yağan bu yağmur neden… Göz yaşlarım beni niye hiç yalnız bırakmıyorlar… Sözcüklerimin içi boş… Soytarı kahkahaları neden… Sahtekar konuşmalar… Neden… Neden mecburi olarak iyiyim diyorum… Oysa iyi olmadığımı anlamıyor musun sorarken bana… Binlerce küfürüm var ağzımda toplanan… Neden yokluklar bu kadar acı… Sorgusuzca yaşamak niçin bu kadar zor… Tabular mı var… Duvarlar mı… Ya da benim bilmediğim bir kanun hükmümü yayınlandı ben burada bunalım hali içerisinde gezerken… Ben küçük bir çocuğun soru sorma arzusunda seviyordum aşkı… Şimdi neden bu suskunluk… Neden şehirde tek renk siyah… Düşlerim ne zaman terk etti beni… Ne zaman geçer son baskıdaki halim… Yüzüm kireç gibi mesela… Neden kireç gibi dediğime kızıyorum şimdi mesela… Oysa başka bir renk vardı aynı konuma uygun söylenen… Kim çaldı hayatımdaki renkleri… Siyaha mahkum kaldım sanki… Gözlerim neden görmüyor güzellikleri… Bir kusma isteği içimdeki… Tüm içimdekini dışına çıkarma… Bu hayatın pisliğini içime işleten kim… Son sözcüklerim olsun isterken binlerce sözcük daha biriktiriyorum yedek kulübesinde… Aynı melodi kulaklarımda… Bir kemancı dalgasını geçiyor yaşadığım hayatın boşluğunda… Bir sokak yosmasının hayata tutunma aşkı yok bende… Bir şiddet coğrafyası tanıdık yüzler… Sözcükler kanatıyor… Davranışlar yaralıyor… Ve aldatmak son noktayı koyuyor… Ruhlarımız fahişeleşiyor… Ben ne yaparsam yapayım insanların bana kattığı ruhu yaşıyorum… Kim üfledi yüreğime bu yalnızlığı… Ben neden yalnızlığın coğrafyasından bir tapu senedi sahibiyim… Ve neden hiçbir getiri elde edemiyorum… Sorularım cevapsız, koca sorularım var benim… İlk sorunum neydi ve ilk sorduğum soru kimeydi… Yüzler var hayatımda girip çıkan, ara ara beni kullanıp atan… Hatta bazen tecavüz edip üzerine bir sigara yakan yüzlerim var… Sessiz harfleri sevdim ben daha çok… Yanına hep bir sesli harf geldiği için… Belki de yanıma birisi gelsin bitsin bu yalnızlık hali diye sevdim onları… Bir sessiz harfin bütün olmasını kıskandım sesli harfle… Ve üç noktaları sevdim hayatta… Çünkü tek noktanın yalnızlıktan korktuğu zamanlarda iki yandaşı yanına geldiği için… Belki de benimde gelsin istedim… Üstelik iki değil bir tek nokta istedim hayatımda… İki nokta üstü üste olabilmekti düşlerim… Yokluk demiştim ya işte koca bir yokluğun ortasında garip sözcüklerle sevişirken buldunuz beni… Oysa dün mutlu anlarımı yazmak istemiştim… Mutluluk neydi hiç bilmedim ki… Daha annemle aramdaki bağ yeni kopmuşken, kaba etlerime inen o şaplakla başladım ben ağlamaya… Oysa ne vardı ayağımın altından gıdıklasaydı o doktor benim… Belki hayata daha gülen gözlerle bakardım o zaman… Kaybedilmiş bir hayatın yol haritasını sorarsa bir gün dostlarınız… Geçtiğim yollara soytarı gülüşlerimle izler bıraktım onlara baksınlar… Duvarları rengarenk olan… Güneşli güzel günlerde yapılmış… İçinde benden parçaların koşuştuğu… Mutluluğun küçük kulübesini istedim yaradan denen hakemden… Beni her seferinde oyundan attı kırmızı kartla… Ben oyundan atılmanın acısıyla, yarınları ona inat sorguladım Neden var olduğumu… Neden acılarım olduğunu.. Neden tüm yürüyüşlerimin acılı bir jop darbesi ve nezarethane banklarında son bulduğunu merak ettim… Oysa merak kötü bir şeymiş yaşamın dolandırıcılığında… Her şeyi ile kabul etmek lazımmış; geçmişi, geleceği ve tüm zaman dilimlerini… Dili geçmiş zamanları bile merak etmemek lazımmış esasında… Ama ben hep merak ettim; bir çocuğun dolapta duran çikulatayı ne zaman yiyeceğini bilmek istemesi gibi… Oysa daha yaşanır bir oyundu istediğim… Ama elimde kırılmış bir kol… Gözlerim yaşlı… Sevdiği kadını kurtaramadan… Hayatımın ekranında Game Over yazıyordu son nefesimde…

Yalnızlığa mahkum edildim yine.. İsyanım kaybettiğim sensizliğe..

İçimi ezer delice bir cesaret Görünmez bir el kilitler kapılarımı Miskinliğimden değil bu minnet Çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem Dilsizim...
Neden acıdır hayat.. Neden, niçin, niye... Yaşım küçüktür belki, güçsüzüm; acizim bil ki.. Ama umutlarımdır deryalar misali.. Duygularım tonajlar emsali.. Bakışlarım semavi siyahi.. Ve devasa yalnızlığım..

 

  
  Bugün 15 ziyaretçi (23 klik) kişi burdaydı!

İPEK